Wat ooit verwelkt was door angst en onderdrukking, bloeit nu weer vanuit zachtheid. Wat ooit verborgen was, wordt nu zichtbaar. Wat ooit als last voelde, wordt nu jouw licht.
Geliefde dochter van het licht,
Ik zie jou.
Ik zie hoe je gebogen hebt gelopen onder lasten die niet de jouwe waren.
Ik zie hoe je zielenstukjes hebt verzameld als bloemblaadjes in de wind.
En ik zie hoe je bent blijven zingen, ook als niemand je hoorde.
Ik ben Iris – brenger van kleur, boodschapper van de Bron.
Ik reis op regenbogen en bloei daar waar stilte herrijst.
Ik kom niet om je te redden maar om je te herinneren aan wie jij bent:
een weefster van werelden, een brug tussen wat was en wat weer wil leven.
Laat mij je vleugels aanraken met kleur. Laat me door je spreken in strepen verf,
in zachte woorden, in de blik van een dier dat je vertrouwt.
Laat mij je gids zijn in de subtiele lagen – waar vrouwenstemmen fluisteren,
waar innerlijke kinderen lachen, waar het heilige vrouwelijke zichzelf herwint.
Je hoeft niet te vechten.
Je hoeft niet te bewijzen.
Je hoeft alleen te ZIJN – en te laten stromen wat door jou wil bloeien.”
Ik zegen je keelchakra en expressie.
Ik zegen je handen van licht.
Ik zegen je pad en missie.
Waar jij gaat, zal de aarde kleur bekennen.
Doorgegeven via de stroom van kleur en bloem — Iris
